Vakantie

Terwijl ons kleine dametje ziek op de bank ligt bij opa en oma, gaan de jongens en ik naar het bos. Even uitwaaien. Dat hebben we wel nodig na 3 dagen thuis hangen met een zieke peuter.

We kunnen er weer even tegen.

Zondag = snoeidag

Een van die jaarlijks terugkerende klussen, snoeien. Iedereen van de familie denkt er het zijne van, van leuk tot hoe kom ik hier onderuit. Het doet er niet toe de klus moet toch geklaard. Als dank is er een berg snoeisel dat binnenkort de versnipperd in kan, takken voor de gevlochten heg en wat takken voor andere kleine projecten. 

Tevreden 

Houthak filmpjes

Na enig aandringen wilde de man wel even demonstreren. Zo fijn, houthakken met een autoband. Nu hoef je niet eindeloos te bukken om je gekloofde hout van de grond te rapen, houtje voor houtje. Opgenomen met mijn mobiel dus de kwaliteit is niet echt tof en aan bewerken doe ik niet. Op youtube zijn veel betere filmpjes te vinden , gewoon even zoeken.

En dat allemaal voor een knetterend vuurtje om warmpjes  bij te zitten, op te koken en ons water mee te verwarmen. Een warme douche, na een potje houthakken in de koude wind, van water verwarmt door je eigen hout, is hemels. Echt waar, je weet het dan nog meer te waarderen. Warm water uit je kraan is zo vanzelfsprekend nog niet. (einde les)

Over sokken en gespuis

Nog zo'n mooi cadeau, sokken gebreid door lieve buurvrouw. Ze zitten echt heerlijk.  Gewoon met je voeten omhoog bij het brandende fornuis en dan verdwalen in die prachtige kleuren. Ondertussen wordt boven de boel afgebroken door kinderen en niet alleen die van mijzelf. Nog een paar seconde en dan hijs ik me omhoog om het zooitje ongeregeld tot de orde te roepen. Maar straks ga ik gewoon weer naar mijn sokken staren. Even opladen want van dat gespuis moet ik het vandaag niet hebben.

Een slimme meid....

Zo grappig om te zien dat kinderen hun ouders (vaak) copieeren. Spiegelen noemen ze dat volgensmij in vaktermen. Een leuk voorbeeld zijn de klus en tuin praktijken bij ons thuis. Zijn wij druk in de weer met hout,zaag en schroevendraaiers staan de kinderen achter onze rug om iets soortgelijks te doen. Niet altijd in ons voordeel, want met een hamer op een pas gestucte muur slaan, tja . Maar mama, papa deed dat ook. Ja, dat was om de oude stuc eraf te halen.. Ach gladde strakke muren zijn saai zullen we maar zeggen.
Laat ik niet te veel afdwalen met nog meer hillarische voorbeelden. Spiegelen,daar kan ik echt van genieten en bevestigt elke keer weer het belang van ZELF DOEN. Gewoon thuis, zagen, timmeren, hakken, verven, vegen,boren, straten, snoeien, knoop aannaaien, schillen, snijden, de lijst is eindeloos lang.  Doe het voor de neus van je kind en beet.... (tot een bepaalde leeftijd en zolang de veiligheid het toelaat natuurlijk). Leuk toch, samen dingen doen?!

Ik zou een ellelang betoog willen schrijven over het onderwijs dat zo gericht is op de kennismaatschappij  dat de practische vaardigheden met je handen bijna in onmin raken en dat samen dingen met je kinderen doen meer is dan naar het museum gaan en de sportclub. Dat iets bouwen en tuinieren met jonge kinderen meer tijd kost. Het zou sneller gaan als we ze uit zouden besteden.......de kinderen of de klus, kies maar uit. Misschien ooit, als de kinderen groter zijn schrijf ik er een waterdicht stuk over. Nu haal ik eerst onze kleine meid onder haar fiets vandaan. Die is ze aan het repareren. Ze heeft gisteren gezien hoe oma E en ik de camper repareerden. De schroevedraaier wijkt sindsdien niet van haar zijde.  De  slogan ; een slimme meid is op haar toekomst voorbereid , kun je er zo opplakken. Ga haar schroevendraaier omruilen voor een snoeischaar, er wachten 23 knotwilgen buiten.

Als jullie mij zoeken......
Ik ben druk in de weer met mijn verjaardagscadeau's

Alaaf

Dit jaar geen nachtwerk dankzij oma E.  die op het idee kwam om poncho's te maken. Simpel om te maken dus snel klaar. Een ander voordeel is dat het makkelijk over je jas aan kan zonder dat het strak zit. (Mocht iemand nog behoefte hebben aan een werbeschrijving/How te,  laat het even weten , het is echt belachelijk simpel )

Jongste zoon schminkte ons met hulp van een  van zijn vriendinnetjes.Top schmink van de Action.   Met een beetje olijfolie haalde je het er zo weer af, dus geen geboen.

Zoals ik al eerder melde ben ik zelf niet zo van de feestjes, maar als de kinderen ervan genieten ach..........

Aan de wandel

Aan de wandel met dametje Kitty langs de blikjesberm. Jeetje, wat is de berm langs onze weg bezaaid met blikjes. Het wordt weer tijd voor een opruim actie (of gewoon 2 maanden wachten dan is er geen blikje meer te zien door het fluitekruid).

Als ik zo langs mijn weggetje wandel kan ik er niet onderuit, de industrie rukt op. Aan het einde van onze straat (3 km lang met 11 huishoudens) herrijst het grootste datacentrum van Europa en is het grootste kassengebied van Nederland in ontwikkeling. Oja, aan de overkant van het water  is een heus industrieterrein(tje) gepland en de windmolens in de buurt worden allemaal opgeschaald tot mega-turbines. De 8 km naar school rijden we tegenwoordig niet meer door een polderlandschap maar over een uitgestrekt industrieterrein met hier en daar nog een akker.

Het licht hoeft in ieder geval niet meer aan  als ik naar de WC ga .
Lang leve de vooruitgang.

Zo nu en dan slaat de twijfel toe, waarom wonen we nog hier, op die plek die midden in een gebied van verandering ligt? Tientallen keren zette ik alles al op een rijtje, voors en tegens, wat willen we eigenlijk, wat willen we in de toekomst? Heel moeilijk. Normaal gesproken zijn wij van 'go with the flow', we zien wel wat het leven ons brengt.
Het zal wel aan de leeftijd liggen  ( zou het dan toch een 40tigers gedoe zijn), maar nu heb ik het gevoel dat ik zelf keuzes moet maken. Verwarrend.

Totdat we er uit zijn of tot de rust terug is in mijn hoofd blijven we wandelingen maken langs de weg en richt ik mijn ogen op het moois dat er ook nog is.

(door de mist zie je het datacentrum bijna niet in de verte, haha)

Carnavalsstresssssss

Zou het woord carnavalsstres bestaan? Vandaag toch nog even naar de koopjeshal vol met stoffen in de buurt. Moet zaterdag mee in de optocht (onder lichte dwang). Alles om je kinderen een plezier te doen.
Nu is het geen straf om langs de knopen te lopen en hier en daar aan stofjes te voelen. Mijn hoofd slaat dan altijd lichtelijk op hol. Gelukkig heb ik me kunnen beheersen.  En nu snel aan het werk, anders wordt het nog nachtwerk.

Hieperdepiep

Afgelopen weekend werd onze kleine dame drie jaar. 

Ojee, wat gaat de tijd snel, cliché. Dat betekent dat ik zelf ook ouder word. Eind januari werd ik veertig (ziet er beter uit dan 40). Reden voor een klein feestje. Samen eten vind ik altijd super fijn. Deze keer nodigden we iedereen uit voor een (late) lunch. Niets ingewikkels, een aantal soepen met salade en brood Naast de standaard tomaten en groentensoep maakten we dit keer ook wortel-linzen soep, Hier vind je het recept en het is een echte aanrader. Zelf doe ik er bijna geen chili in en geen zuivel zodat echt iedereen hem lust. Ja, zelf de kinderen vinden hem te pruimen.

Kijk, dit kreeg ik van mijn zusje.

Een ketting van een glinsterende steen, gevonden op onderstaand strandje van de zomer in Zweden. Wat een heerlijke plek is Lilarp aan het Kosen meer.

Normaal draag ik geen sieraden, op een ring na die ik van mijn ouders kreeg toen ik 18 werd, maar deze ketting is voor mij wel heel bijzonder. Dank je wel zusje!
De rest natuurlijk ook bedankt voor alle leuke dingen (geen jaloezie nu hè), maar vooral dat jullie altijd weer dat pokke end reizen om alle feestjes met ons te vieren. Dat is mij nog het meeste waard.

Lekker bezig

Volgensmij zijn er meer blog stukjes  met de titel 'lekker bezig' van mijn kant. Kan er niets aan doen. Daar hou ik namelijk van, lekker bezig zijn, rommelen of hoe  je het ook wilt noemen. Neem nou afgelopen vrijdag.

Tien ton grind voor op ons modderige pad. Even flink scheppen met de buurman en nu ligt het er prachtig bij (en heb ik zere handen).

Hout slepen en stapelen, ook zo'n klus. Ik ben de slechste stapelaar ooit. Regelmatig stort de boel in, gevolgd door een diepe zucht van de man (hoe vaak heb ik het al niet uitgelegd blablabla) . Hij is namelijk kampioen stapelen, net als oudste zoon. Nee, laat mij maar kruien.

 Er is dus genoeg hout. Helaas is is het nog te nat en als iets vreselijk is dan is het wel koken op een vuur van nat hout. Het brand wel, maar geeft weinig warmte. Niet te doen, buiten dat het slecht voor het milieu is en je schoorsteen ernstig vervuilt. Er zat niets anders op dan maar droog hout te bestellen. De winter is nog niet voorbij en zonder vuur geen warm huis en geen warm water.

Dus daar gingen we weer, kruien, stapelen en aanmaakhoutjes hakken. We bestelden berkenhout, mijn favoriet. Veel fik en veel warmte in een korte tijd. Handig om de houtoven snel op temperatuur te krijgen en te bakken/ wokken. Voor sudderpotjes gaat het te snel, maar dan mix ik het met een ander soort hout wat minder snel brandt.  Ach, zo moeilijk is het allemaal niet.

Nu ga ik snel weer verder samen met mijn hulpje, er wacht een stel hongerige kippen op me en een vieze stal. Heb ik even geluk.

Over geluk gesproken...... het eerste ei is weer gelegd. De lente komt er aan!

Zoals altijd, maar toch een beetje anders

Eindelijk, eindelijk, kreeg ik mijn nieuwe (nu dus gerepareerde) computer terug. Rekeningen werden betaald, blogjes gelezen, spullen besteld, bieb boeken gereserveerd, mailtjes verstuurd naar vriendinnetjes in het buitenland en niet te vergeten mijn eigen blog. Miste ik mijn blog? Ja en nee. Ja, omdat ik zoveel leuke mensen heb leren kennen door dit medium en ik die mensen eigenlijk toch een beetje miste. Verder is het natuurlijk geweldig dat er überhaupt mensen zijn die mijn gezwam en foto spam waarderen over een simpel iets als een houtkachel, knutsels of de waslijn.
Dan is er nog de 'nee'. Bloggen kost, hoe je het ook went of keert, gewoon tijd. Tijd die ik in dit geval bestede aan dingen die ik al langer wilde doen. Ik zocht een aantal dingen tot de bodem uit, reorganiseerde ons huis (echt waar) en sloeg als een idioot aan het breien. Resultaat twee babydekentjes (niet voor ons zelf hoor), een kol, een bijna opgeruimd huis en grootse plannen voor dit jaar.

Wees gerust, veel is nog zoals altijd. Bouillon en thee op het vuur, was voor de kachel, dezelfde man en drie kinderen, pony, kat en kippen bij de vleet en heel veel zin om weer te bloggen.

Nog even over het opgeruimde huis, alles met mate, mooie stokken moeten natuurlijk gewoon binnen ;-)