Pompoenlantaarn maken

Een jaarlijks terugkerend feestje is toch echt wel een pompoenlantaarn maken rond halloween. De dagen worden al snel donkerder en vaak is het buiten grijs en nat. Een leuke bezigheid binnen voor in het weekend. Nee, geen commercieel gedoe. Het kan met spullen die je thuis al hebt. Dus al die speciale spulletjes die je kunt kopen heb je echt niet nodig. Op internet zijn heel veel voorbeelden te vinden met de meest geweldige patronen en ideeën. Voor dat we beginnen zoekt iedereen een eigen patroon uit dat we uitprinten. Ook al een avondje dikke pret met z'n allen.

Eenmaal een patroon gevonden dan kan de bovenkant van de pompoen eraf worden gesneden. Nu moet de pompoen uitgehold. Leuk!!!! Met een lepel kun je vrij makkelijk het binnenste eruit scheppen en de de wand afschrapen. Dat afschrapen met de zijkant van de lepel is wel belangrijk. Als de schil nog te dik is kun je straks niet goed je patroon uitsnijden en de kleinere stukjes lukken dan helemaal niet. Je kunt hieronder heel goed zien waar de wand nog heel dik is en waar we al geschraapt hebben. Lief heb ik wel een beetje geholpen, ondanks haar 'ik wil het zelf doen'. Ik schraapte de wand en zij schepte het eruit.

Als je klaar bent met uithollen dan kun je het patroon op je pompoen plakken met plakband. Met een prikpen/ punt van een passer/ spijker , prik je op de lijnen van je patroon. Zoonlief demonstreert graag even in zijn pyjama op de tafel. Nog steeds zijn favoriete werkplek. Ik hoop dat dat nog wel veranderdt voordat hij 16 is ;-)

Na het prikken ziet een pompoen er dus ongeveer zo uit. Dit is wel een ingewikkeld patroon hoor! Er zijn echt heel veel simpele te vinden. 

Met een mesje snij je vervolgens over de geprikte lijnen, stukje voor stukje uit de wand van de pompoen.  Dat vraagt nog best wat geduld en concentratie. Voor de wat jongere kinderen misschien een beetje te veel gevraagd. Gelukkig.......

....is er ook nog de boormachine. Lief boort volgens eigen patroon  gaatjes. Je kunt zoveel variëren met boordikte als je wilt. Dit is zo leuk met een boormachine!!!!!! Zeker voor een vierjarige. 

Resultaat

Verder was er nog veel pompoen vruchtvlees over. 

De zaden kun je er uit vissen, wassen, drogen om er daarna nog mee te knutselen. Bijvoorbeeld kleuren om er een ketting of schilderij van te maken. Pinterest staat er vol mee. Verder mislukte, helaas, mijn pompoentaart, zoals elk jaar. Die ging na het proeven regelrecht de kliko in. Zonde, zoals elk jaar. Ach, je kunt niet alles hebben. We zijn heel blij met onze lantaarns en ik bakte een heel erg goed gelukte appeltaart.

Zondag

Al twee weken hebben we geen straaltje zon gezien. Dat geeft in principe niets, maar als al twee dagen lang de regen met bakken naar beneden komt...... 

Zondagochtend hijsen we ons toch in regenkleding (de jongsten dan) en gaan er op uit. Al is het maar een paar uurtjes. Hup naar buiten. 

We gaan naar Jungnerholmarna in Flyseryd. Een gebied waar vroeger een kruitfabriek stond aan de de rivier Emån. Deze rivier is  170 km lang en stroomt van de  Smalandse hooglanden naar de zee  Er is een kleine camping met camperplekken, verschillende grillplatsen, een zwemsteiger en een cafeetje met wafels. In de zomer kun je ook in een grote band een gedeelte van de rivier af. De jongens hebben er nu al zin in. 

Alles alleen geopend in de zomer, zoals veel in Zweden. 

Nu, nu zijn alleen wij er.

  

Het is er mooi en die rivier.......

 

 Ik geniet nog het meest van het gewoon buiten zijn (en negeer in het begin het gemopper over nat en nog meer bla. Leer mij mijn kinderen kennen, binnen no-time hebben ze het naar hun zin buiten. Er zijn heel wat bruggetjes op de route en al snel is er een spelletje 'rennen en glijden'bedacht. Wat een pret met een gladde brug.  Heen en weer, heen en weer. De andere mannen staan ergens in de rivier te vissen. 

 

. Het is prima snoek weer!?  Om de vijf minuten lopen we verder naar een ander plekje. Proberen zelfs nog even hoe koud het water is. Ijskoud dus! En zo maken we een rondje. Iedereen er even lekker uit geweest.

Wonen in de stad

Bevalt dat nou, wonen in de stad? Een vraag die de laatste tijd vaak aan mij gesteld wordt. Even ter verduidelijking, wij wonen niet in het centrum van de stad maar net in een wijk daar buiten. naast de prachtige oude watertoren. De watertoren ligt op het hoogste punt van de stad. Wij dus ook, wat betekent dat we meerdere keren per dag de heuvel af gaan en ook weer op. Moest ik de eerste weken nog bijna aan het zuurstof na een klim met de fiets richting huis, nu drie maanden later is het (bijna) een eitje. Conditie verbeteren kan dus van mijn to-do lijst worden gestreept.

Vanaf ons huis, via een bossig paadje, langs de watertoren, via de voetgangersbrug en we zijn midden in de stad. Het is niet echt een grote stad voor Nedrlandse begrippen, maar er is bijna alles te vinden. Grote winkelketens, kunstige boetiekjes en gelukkig ook nog een aantal mooie oude vissersstraatjes

Vind het heerlijk om zo nu en dan even tussen de oude huisjes door te lopen. Het is een vreselijke klim met van die onhandige keien. Ik kan er erg van genieten, vooral in mijn uppie.

Nu terug naar de vraag, bevalt het wonen in de stad. Mmmmm.... het is handig, alles is dichtbij.  School, werk, gemeentehuis, winkels, sport. Alles kan met de fiets of de bus.  Uit eten is hier ook geen probleem. Keuze genoeg.In de buurt is voldoende water om te zwemmen, vissen en bootje te varen. Het bos is mooi, gemengd en niet alleen maar die eeuwige naaldbomen zoals we gewend waren. Klinkt goed allemaal, toch? Toch? 

Het huis waar we in wonen is in theorie een perfect gezinshuis. Er is voldoende ruimte voor iedereen, er is een tuintje, er is internet, stroom en vanzelf warm water uit de kraan ;-). We zijn alle vijf niet ongelukkig (en gezond).Wat heeft een mens dan te klagen?

Er is echter een ding dat ontbreekt en dat elke keer mist, bij elk plekje/ huis wat we tot nu toe hebben bekeken/ bezichtigd in de buurt. Er is geen klik. We voelen er ons niet thuis. De man en ik voelen ons er een beetje ongemakkelijk onder. Verwend. Sommen dan nog maar eens alle pluspunten op van hier in de buurt wonen. Misschien groeit het nog, dat thuis gevoel. Wie weet.

Het antwoord op bovenstaande vraag is dus, geen ja en geen nee. Het is voorlopig maar zoals het is.

Een kleurrijk grijs weekend

De zon heeft zich al een aantal dagen niet meer laten zien en het is buiten vies koud. Je weet wel met zo'n wind die overal doorheen gaat, brrrr. Tijd om de haard aan te maken. Weer eens wat anders dan een houtkachel of fornuis. Dit huis heeft een open haard. We bestelden wel wat hout. Dat moet alleen nog geleverd worden. Gelukkig houden de kinderen van sprokkelen en ligt er genoeg hout in de bosjes rondom het huis. 

Heerlijk is het om weer bij het vuur te hangen. Iedereen van de familie denkt er zo over, dus soms is het dringen.

De mannen gingen nog met het bootje vissen. Lief en ik bleven thuis. Lekker warm bij het vuur.

Afgelopen week haalde ik ook de winterspullen tevoorschijn. Met iedereen hield ik een pas sessie. Onder lichte dwang. Sjaals, mutsen, handschoenen,laarzen, winterbroeken en jassen werden gepast en zo ontstond er een lijstje voor wat moet worden aangeschaft. Voor mijzelf stond een paar wanten op de lijst. Nou, zo'n kans om een leuk project te starten laat ik natuurlijk niet aan mij voorbij gaan. Helaas ben ik voor wol aangewezen op de supermarkt. Mijn oog , of eigenlijk die van Lief,viel op kleurrijke sokkenwol.  Een beetje kleur kan geen kwaad met deze grijze dagen. Ik haakte de wanten volgens een patroon van Ing-things. De rechter want volgens het originele patroon en de linker een beetje aangepast naar mijn hand. Het is echt een heerlijk patroon om te maken. Nu heeft Lief ook een paar besteld. Tussen alle dagelijkse praktijken door mag ik weer lekker even zitten haken. Wat een straf.

Nu de dagen zo grijs zijn, valt het des te meer op dat er zoveel leuke gekleurde huisjes zijn in Oskarshamn. Mijn favoriet is toch wel onderstaand huisje. Net helemaal opgeknapt. Ik moet hem altijd even aanraken als we voorbij lopen. 

Terwijl de jongens aan het vissen waren, bouwden Lief en ik een egelhuis. Het huisje is voor een dakloos egeltje uit een zelf verzonnen verhaaltje.Vorig jaar deden we dit ook al en hadden toen dikke pret. Nu probeer ik het verhaaltje en alles wat daar bij hoort in een vorm te gieten zodat jullie er ook allemaal plezier mee kunnen hebben. Dat valt nog niet mee. Niet echt mijn ding, computerwerk. Maar het einde is in zicht en hoop ik jullie snel te kunnen trakteren op een leuk actief verhaal.

Fijne maandag allemaal!

Over eindeloos zomeren en je foto's op het www

Kijk ons eens lekker badderen op de geheime zwemplek. 

Afgelopen zomer viel er niet veel te lezen op mijn blog. Huis perikelen in Nederland, huizen zoeken, scholen zoeken, intern verhuizen in Zweden, cenjes tellen, drie keer heen en weer naar Nederland. Om maar eens een paar zaken te noemen die er voor zorgden dat ik de rust niet kon vinden om te schrijven. 

Gelukkig bestond de zomer niet alleen maar uit boven genoemde. We zouden de fam. Hollandse klei niet zijn , als er niet bijna dagelijks in een meertje werd gedoken, gevist of door een bos gestruind. Een nieuwe woonplaats betekent ook nieuwe plekken om te ontdekken. Wat een heerlijke zomer was het. We mogen wel stellen dat in en rondom Oskarshamn heel veel mooie plekken zijn waar je van/ in de natuur kunt genieten.(wat niet betekent dat ik Glava niet mis)

Er was echter nog iets anders dat mij al een poos een beetje dwars zat. Ongeveer een half jaar geleden kreeg ik een mailtje van een verzekeraar met de vraag of meegstuurde foto's van mij waren. Ja, inderdaad de foto's waren van mij en mijn gezin. Een klant van deze verzekeraar had betreffende foto's aangevoerd als bewijs!!!!!??????  Kende ik deze klant? Nee, deze meneer kende ik niet en was zeker geen familie van ons. Kijk, dat ik soms foto's tegen kom met mijn knutsels en zelfs een foto van een schuur bij een aannemer met bijschrift dat het door hun was gebouwd (wat niet waar was trouwens), daar kan ik nog mee leven. Ik zeg foei tegen dees en gene. Klaar. Dat mijn foto's nu onderdeel waren van een fraudezaak, getver. Ik weet, ik weet, nu denken jullie, had je de foto's niet moeten plaatsen.  Nou nee, mensen. Als een fiets niet op slot staat, mag je hem dan zo meenemen? Waar halen mensen de g**** moed vandaan om iets te gebruiken wat niet van hen is, zonder het te vragen en nog voor illegale praktijken ook.?! Dat hoort niet, dat mag niet. PUNT.

Het stoute meneertje is ondertussen aangeklaagd door de verzekeraar. Ik heb wel heel erg zin om zijn naam en adres hier even voluit te noemen.  Laten we er maar vanuit gaan dat de wereld niet alleen bestaat uit dit soort mensen. Al zou je er voor kiezen om niets te plaatsen op het WWW kun je zo een van je kinderen loei groot tegenkomen, in de krant.

Lieve mensen, ik vind het geweldig dat jullie mijn stukjes lezen en mijn foto's bekijken. Het is een hobby waar ik erg blij van word. Willen jullie echter geen afbeeldingen van mij gebruiken zonder het schriftelijk te vragen via hvampting@gmail.com.  Bij voorbaat dank.

Zo dat lucht op.

Ik ga door zoals ik dat wil. Laat me toch niet gek maken/ op de kast jagen/ anders doen dan ik wil,  door een eikel? (kan nog heel veel namen bedenken maar wil het een beetje netjes houden en mee gaan met de seizoenen)

Abracadabra

Bijna elke ochtend gaan Lief en ik naar een speeltuin in de buurt. Het leuke van in een stad wonen is dat er zoveel speeltuinen binnen handbereik zijn. Correctie, het leuke van een groene stad. Lief gaat  voor de speeltuin. Ik geniet voornamelijk wat er onderweg te struinen valt. Vaak komen we zwaarbeladen terug.

De vangst van gisteren zie je op bovenstaande foto.  Berkentwijgen, een grote tak, rozenbottels, eikels en jeneverbessen. zie je de jeneverbessen? Een gratis zoekplaatje van het huis.

Wat moet je daar nou mee? Ik hoor het manlief denken. Nou, omtoveren tot iets bruikbaars. Abracadabra.

De rozenbottels hangen boven de kachel te drogen voor thee. De jeneverbes kan als hij gedroogd is door het eten . Lekker bij een stoofschotel of zuurkool. Verder zou ik graag een zakje gedroogde bessen in bad hangen. Helaas hebben we geen bad in dit huis. Wel laat ik de bessen ongeveer 4 weken in olijfolie trekken voor een verwarmende massageolie bij stijve spieren. Zie voor meer info De gulle aarde of hier .

Tot slot nog het leukste klusje, een heksenbezem maken. Het is bijna halloween!!!

Ooit , lang gelee, kocht ik een heksenbezem in het tuincentrum. Waarom!? vraag ik mij nu af.

Onder berkenbomen liggen na een flinke woei vaak twijgen. Een tak voor de steel van de bezem is eigenlijk ook niet moeilijk te vinden. Op de Landleven website vind je een leuke beschrijving hoe je een bezem kunt maken.

Onze huisheks, met kat, wil nog wel even een poseren met het eindresultaat.

Nu snel weer naar de speeltuin. We hebben materiaal nodig voor nieuwe projecten.

Gratis vogelvoer/ pret met eikels

(waarschuwing overvloedig gebruik van het woord eikel)

In het buurtje waar we wonen zijn de paden op dit moment bezaaid met eikels. In Nederland toen we nog kippen hadden speurde ik altijd bos en buurt af naar eikels. Onze kippen waren hier dol op. Heel veel eiken staan er niet in de voormalige wieringermeerpolder.  Elke gevonden eikel werd behandeld als een schat. En nu!?  Er liggen echt bergen eikels hier. Tijd voor een projectje.  Die eikels vragen er gewoon om. Ik waarschuw alvast, het is een werkje, maar zelfs de jongens vonden het leuk. Er mag gemept worden met een hamer ;-)

Veel heb je niet nodig. Verzamelde eikels, een netje van bijvoorbeeld mandarijnen of uien, een hamer en een plank. 

stap 1: verzamel eikels. Neem alleen onbeschadigde eikels mee. Als er een barst of een klein gaatje in zit, niet meenemen. Je hebt kans dat er ongedierte in zit en als je de eikels wilt bewaren zullen ze alles opeten, zodat jij niets meer hebt.

Stap 2: Nu komt het favoriete gedeelte van de kinderen. Sla met een hamer op de eikel zodat de harde barst open splijt en je het binnenste eruit kunt pulken.

We gebruiken een broodplank met een richel erin. Je kunt hier je eikels in leggen zodat ze niet wegschieten als je er met de hamer op slaat. Het zou ook kunnen door wat eikels in een theedoek te doen en dan erop te slaan. Het is net wat je handiger vindt.

Stap 3: uiteindelijk hou je gepelde eikels(?) over. De eikelstukjes zijn nog wel vochtig en moeten even twee dagen drogen, boven of in de buurt van de kachel, anders gaan ze schimmelen. Als de stukjes droog zijn kunnen ze in een netje en buiten worden opgehangen. Hou wel rekenning met de grote van de gaten in het netje, anders valt alles er direct weer uit. Niet handig.

Tadaa, nu heb je je eigen vogelvoer in een netje.

Als je eikels bewaard kun je de hele winter voer maken voor nop. Mooi klusje ook voor de kinderen als ze energie over hebben. Doelgericht met een hamer zwaaien is gegarandeerd pret.

Let op, je kunt alleen gedroogde eikels bewaren, anders gaan ze rotten. Buiten bereik van muizen is ook nog een tip. Muizen zijn namelijk dol op eikels.

(note; niet alle dieren verdragen eikels als voer door de tannine die er in zit. Zoek altijd eerst uit of het kan)

Vertrouwen

Een huis verkopen op afstand is niet handig. Als je de deur achter je dicht trekt, betekent het niet dat het schoon blijft binnen. Spinnen trekken zich niets aan van het feit of er wel of geen bewoners zijn. Hetzelfde geldt voor stof. Ook de tuin van meer dan 3000 m2 groeide gewoon door na het maken van de mooie plaatjes voor de verkoopbrochure. De makelaar kan natuurlijk een leuke rondleiding geven, maar als het pad op een gegeven moment bijna onbegaanbaar is door de wildgroei...oei, oei. Kijken, kijken, maar niet kopen.

Begin juli lade ik de kinderen in de auto en reed naar Nederland voor een mega tuin onderhoudsbeurt. De man volgde een week later en ploeterde nog even vrolijk mee. Tijdens het werken in de tuin moest ik elke keer aan de boeken van Laura Ingalls Wilder denken en dan met name aan het boek  'Het kleine huis op de prairie'. Op een gegeven moment besluit pa Ingalls dat de familie verder naar het noorden gaat. Hij geeft hun koe en zijn kalf aan de buurman, de familie neemt afscheid van vrienden, ze eten hun pootaardappels op die ze toch niet gaan poten dat jaar, pakken hun spullen in en maken de huifkar klaar. De volgende dag wordt de wagen geladen, iedereen nog even fris geboend, paarden ingespannen, deur dicht en klaar. Op naar het noorden, zonder te weten waar ze precies zouden eindigen, maar met alle kennis, kunde en zelfvertrouwen op zak om een nieuw bestaan op te bouwen waar dan ook.

Ik zal maar even geen opsomming maken wat een gemiddeld Nederlands gezin moet doorstaan om naar een andere plek te kunnen verkassen.   Dat moet natuurlijk allemaal gepland en geregeld, tot in de puntjes, want je post zal maar eens niet op het juiste adres aankomen ;-) . We zijn zo afhankelijk van zo veel instanties voor onze dagelijkse behoeftes. Ik dacht dat het nog wel mee viel voor ons, maar werd weer even fijn op de feiten gedrukt door de lange lijst van te regelen dingen. 

Na twee weken ploeteren in de tuin in Nederland reden we weer terug naar Zweden met twee auto's om ons klaar te maken voor de verhuizing van Glava naar Oskarshamn. Onderweg kregen we een telefoontje van de makelaar dat er een serieus bod was gedaan op ons huis. Fijn!!! Was het ploeteren in de vakantie toch niet voor niets geweest.

De verhuizing van Glava naar Oskarshamn verliep gladjes. We huurden een vrachtwagen, propte die en de boot vol met onze spullen  en reden naar Oskarshamn. Ik hou van in vrachtwagentje rijden <3

Het huis in Nederland leeghalen was wel even andere koek. Hoewel we al twee jaar lang flink aan het opruimen waren , is het toch een heel gedoe om een huis, erf en twee schuurtjes helemaal leeg te krijgen.  Met hulp van wat lieve buren, vrienden en familie is het gelukt. Vorige week vrijdag was de overdracht. Nu is het hoofdstuk 'huis in Nederland' afgesloten. Het is klaar, af. Weer een stap verder in ons Zweden avontuur. Er staan centjes op de bank. We zijn blij dat we van de dubbele lasten af zijn, zowel financieel als zorgen voor. 

En nu? Nu zijn we klaar voor de volgende stap. Op zoek naar een plek voor ons zelf waar we een nieuw bestaan op kunnen bouwen. Dat dat ons gaat lukken, daar heb ik alle vertrouwen in.

Als vanouds

De regen kwam gisteren met bakken naar beneden. Volgens de jongens was het  perfect weer om eerst te gaan vissen en daarna film te kijken met wat lekkers. Prima plan, dus we hesen ons in regenkleding, met uitzondering van de man die al de hele week in Nederland aan het werk was.

De jongens wilden graag  naar het geheime meer, daar was nu vast niemand met deze regen. Het is een beetje een geheimzinnig meertje, want er is geen openbaar pad dat er naar toe loopt. Vanaf de weg neem je een bospad dat eindigt bij een open plek aan het water. Er staat een soort keet op wielen, die dienst doet als sauna en er is een vuurplek. Wat moet het heerlijk zijn om zo vanuit de sauna in je blote gat het meer in te springen. 

Terwijl de jongens een klein uurtje vissen, struinen Lief en ik door het bos op zoek naar schatten. Mooie bladeren, eikels, grappige takken, daar kun je namelijk nooit genoeg van hebben als echte prutsers. Dat is wel grappig om te concluderen, dat het niet uitmaakt waar of hoe ik woon, ik blijf een prutser.

Voor degene die al wat langer meelezen hier en zich afvragen hoe het nu gaat

Ja, we wonen nog in Zweden

Ja, we vertrokken uit Glava

Ja, we wonen alle 5 in hetzelfde huis in Oskarshamn

Ja, we wonen in een huurhuis

Ja, de man werkt nog voor hetzelfde bedrijf als in Nederland, maar dan een Zweedse tak

Ja, het is fijn om een vast inkomen te hebben in Zweedse kronen

Ja, we wonen in de stad in een rijtjeshuis

Ja, de jongens gingen weer naar een nieuwe school

Ja, we missen ons oude stekkie in Glava

Ja, we zien er de lol en voordelen nog wel van in dat we verhuisd zijn

ja, we zijn bezig met andere huizen/ plekken bekijken

Ja, ons huis in Nederland is verkocht

Ja, we houden nog steeds van buiten zijn en buiten leven

en zo kan de lijst nog wel veel langer. Beter is om gewoon morgen weer terug te komen om verder te lezen. Zal alles in stukjes vertellen. Ben niet het type voor een ellenlang verhaal. Dus....

Ja, we gaan weer verder met bloggen

Als vanouds.