Nieuw jasje.

Al jaren werk ik met dezelfde lay-out voor mijn blog. Vast hopeloos ouderwets, maar de simpele formgeving past bij mij. Nu heeft blogger mij te kennen gegeven, met de invoer van de nieuwe blogger tamplate, dat het beter is dat ik naar een nieuwere blablabla overga. Ojee, gedoe. Mag ik in huis graag met de meubels slepen, hier op dit stukje WWW hou ik het graag hetzelfde.  Tijd om mijn blog eens onder de loep te nemen. De conclusie van de man (hij schijnt daar verstand van te hebben). is rommelig, ongeorganiseerd, niet efficiënt en er mag weleens opgeschoond (?!) worden.  Ik probeer nog een beetje voor mijzelf te pleiten en roep dan dingen als, dat het een hobby is en geen moetje enz. Ben alleen bang dat het niet veel helpt, er moet een bezem door en een nieuw jasje gezocht. Dusssss, mochten jullie mij even kwijt zijn.... 

Helena

Blood, sweat and luxuries

Jaren geleden keek ik de serie BLOOD, SWEAT AND LUXURIES van de BBC . In deze serie verwisselen 6 Britse jongeren hun luxe leventje in England voor een plek op de wereld waar luxe goederen worden geproduceerd of waar grondstoffen voor deze producten worden gewonnen. 

De serie maakte veel indruk op mij. Niet zo zeer door de jongeren die echt een geestelijke ontwikkeling doormaakten, maar voornamelijk door het leed dat anderen moeten ondergaan om mij te voorzien van koffie, goud, elektronische goederen en leer. Of dat al niet genoeg is, laat een aflevering zien dat  ons recyclebaar afval ook nog eens voor meer ongelijkheid en ellende zorgt op de wereld. Bij sommige afleveringen stonden de tranen in mijn ogen. Op YouTube kon ik de volgende afleveringen terug vinden:
 Aflevering over technologie
Aflevering over Koffie
Aflevering over goud en recycling

Helaas kan ik de aflevering over leer niet vinden. Die was echt heftig, omdat  niet alleen het menselijk leed naar voren komt maar ook het dierenleed. Vreselijk.

Het heeft er in ieder geval voor gezorgd dat ik altijd biologische fairtrade koffie koop (voor anderen want ik lust geen koffie), elektronische gadgets beperk, geen goud of diamanten wil en alleen schoenen koop voor mijzelf die in Europa gefabriceerd zijn inclusief de grondstoffen.

Een goede kijktip voordat de idioterie van het kopen losbarst voor de feestdagen.

Weekend van een emigrant

Een weekend vol met spelletjes afgewisseld met de nodige porties buitenlucht inclusief fikkie stoken. 

Zo nu en dan liet zelfs de zon zich zien. Wat wil je nog meer?

Nu is het weer maandag. Een speciale maandag. De eerste dag van mijn Zweedse taalcursus. Laat ik het zo zeggen. het was allemaal nogal op zijn Zweeds geregeld. De juf was te laat, er waren teveel deelnemers en te weinig materialen, geen koffie of thee zodat je 3 uur later toch een aardige droge mond kreeg van al dat Zweeds oefenen en de les was op zijn zachts gezegd rommelig. Je zou bijna denken dat ze nog nooit les hebben gegeven. Afijn, laat ik nu niet op zijn Hollands gaan zitten zeuren. Ik wil graag Zweeds leren, goed Zweeds, perfect Zweeds en daar moet je maar wat voor over hebben. 

Het klasje zit vol met emigranten uit Polen, Thailand, Marokko, Syrie, Italië, Eritrea en Servië. Heel bijzonder om met zoveel achtergronden bij elkaar te zitten, als emigrant. Dat ben ik tenslotte ook, een emigrant en dat besefte ik mij pas in het klasje. Allemaal zo verschillend, maar allemaal met het zelfde doel. Zweeds leren en een toekomst opbouwen in een ander land dan je thuisland.

De groep is te groot voor het aantal computers dat er is en daarom moeten we de rest van de week elke dag ongeveer twee uur thuis studeren. De juf controleert elke dag via de computer of we ons huiswerk maken en onze uitspraak oefenen. Het voelt een beetje als vroeger op de middelbare school. Wel goed je best doen meissie! Ja juf, dat zal ik zeker doen.

Mijn hobby zooi!

Het is zover. Ik kan er niet onderuit. De rommelhoek in de kelder moet opgeruimd. De plek waar iedereen alles neergooit wat geen vaste plek heeft in huis. Zo nu en dan verdwijnt er iemand tussen de zooi om iets te zoeken. Het ergste is dat de meeste zooi, hobbyspullen van mij zijn. Ik mag erg graag hobbyen. Neem eens een hobby zonder zooi, probeert de  man nog zo nu en dan aan mijn verstand te prutsen. Weinig kans van slagen, want ik hou van zelf maken. Vooral zelf maken van gevonden spullen. Hemels, wat word ik daar blij van. In de loop van de jaren is er wel de regel gekomen, iets erin, iets eruit. Helaas, door drie verhuizingen in 1 jaar is het overzicht zoek. Was ik een poos terug al begonnen met mijn spullen op te maken, het lijkt een eindeloze zaak. Het volgende probleem dient zich dan weer aan. Waar naartoe met alle zelf gemaakte spullen?  

Zo maakte ik tal van wasknijperschortjes en deelde die uit. Het leuke was dat ik weer oude stoffen terug kreeg, waar ik dan weer schortjes van maakte

of lappenknuffels.

 

Zo maar even een greep uit de collectie. Verder breide ik nog truitjes, sokken, wanten, beenwarmers en haakte drie dekens. Je zou haast denken dat ik zeeën van tijd heb. Nee, 10 maanden geen internet toegang in huis en geen TV, dan kom je al heel ver,  Nog steeds kijk ik bijna geen TV of Netflix. Het is uit mijn systeem. Ik wil liever iets maken, het werkt verslavend. Nog het allerleukste is dat ik er steeds handiger in word, in dat maken (misschien is dat wel de verslavende factor). Was er eerst echt een haat/liefde verhouding met mijn naaimachine dan is dat nu echt omgeslagen in houden van. 

Nu nog al mijn spullen ordenen. Er is haast bij. Vandaag komt oma E en die moet slapen in de kelder. Juist, de kelder met zooi. Laat ik maar snel aan de slag gaan.

Oeps, Zweedse vaderdag

Afgelopen zondag was het vaderdag in Zweden. Daar kwamen we halverwege de dag achter, oeps.
Lief had iets op school gemaakt, dat werd gauw onder bed vandaag gevist. Chocolade, dat er toevallig was, ingepakt door de jongens. De lunch werd een uitgesteld Vaderdag ontbijtje en de knuffels waren er niet minder om.

Normaal ben ik niet zo van de vaderdagviering, maar ik vind het dit jaar wel het vermelden waard. (nou ja, bijna vergeten dus......)
De man die eigenlijk op een flatje in Amsterdam wilde wonen met een zeilboot ergens in een haven. Zeker geen 3 kinderen had verwacht in zijn leven en ooit 'met klompen in de klei staan' als zijn ergste nachtmerrie omschreef. De man die dit jaar zijn geliefde scheepswerf in het Amsterdamse achterliet om opnieuw te beginnen in Zweden. Dat is wel even een momentje waard.

Helaas verliep de verdere zondag niet als een vlekkeloze ode aan papa. De kinderen zaten elkaar de hele dag in de haren. Lief brulde om vanalles en nog wat, gevalletje verwend prinsesje. Pogingen tot leuke slee ritjes mochten niet baten. Te koud, te nat, te veel berg op lopen. Het potje monopoly met popcorn was meer een slagveld. Soms loopt een dag niet. Maar juist dan, als het echt niet loopt, is het zo fijn om samen ouder te zijn. Samen door dik en dun.  Je kijkt elkaar eens aan, lacht om de zoveelste huilbui of vechtpartij en verzekert elkaar dat het morgen vast weer beter gaat. Zo niet, zoeken ze het lekker zelf uit en gaan jij en ik bier drinken in de kroeg ;-). Dat wordt trouwens toch wel weer eens een keer tijd.

Kortom, lieve Flip, wat is het fijn dat jij de papa van mijn kinderen bent. Volgend jaar gaan we gewoon weer in de herkansing met dat vaderdag gedoe. Zet dat maar vast in je agenda.

Note;  Ja, wij kunnen naast de kinderen elkaar ook weleens achter het behang plakken. Ik weet, behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst.

Naar school in Zweden

Voor iedereen die wat meer wil weten over het Zweedse onderwijs typte ik onderstaand stuk. Alles berust op onze eigen ervaringen tot en met klas 7. Verder zijn we nog niet. Dat jullie je daar bewust van zijn.

Als je  met je kroost in Zweden woont is er geen ontkomen aan, school. Kinderen van 7 tot en met 16 jaar zijn leerplichtig. Geen uitzonderingen, thuisonderwijs is niet toegestaan.  Gaan kinderen dan niet eerder naar school? Jawel, vanaf drie tot en met vijf jaar is het mogelijk om 15 uur per week naar de forskola/fritids/daggis te gaan. Deze uren worden bekostigd door de gemeente. Hoe de uren per week verdeeld zijn verschilt per gemeente, per locatie. In Glava gaven ze bijvoorbeeld de voorkeur aan 3 dagen per week a 5 uur per keer. Op het schooltje waar Lief nu zit hanteren ze 5 dagen a 3 uur. Dit zijn als het ware een soort ouderwetse Nederlandse peuterspeelzaal/ kleuterschool uren. Meestal werken beide ouders in Zweden en blijven de kinderen meer uren. Deze extra uren moeten betaald worden naar draagkracht en aantal kinderen die gaan.  Ook is er een maximumbedrag dat gevraagd mag worden. Bij mijn weten was dat in Glava en hier in Oskarshamn rond de 1500 Zweedse kronen bij fulltime opvang. Een schijntje vergeleken bij de Nederlandse kosten in ieder geval.

In het kalenderjaar dat je kind 6 jaar wordt mag het in het nieuwe schooljaar in de 0 jaarsklas beginnen, nog steeds geheel vrijwillig allemaal.  Dit leerjaar is echt bedoeld om in te slingeren in school en de schooldag duurt kort. Als de ouders werken gaan de kinderen na schooltijd na de fritids. Hier zit een soortgelijk betalingssysteem achter als hierboven beschreven.

Als kinderen 7 jaar zijn geworden zijn ze leerplichtig en beginnen in klas 1. Het is nog steeds allemaal heel speels en de schooldag is ook nog kort. Pas in het vierde leerjaar gaan de kinderen een hele dag naar school. De schooltijden verschillen per school. In Oskarshamn is het bijvoorbeeld van 08:00 tot 14:20  terwijl het in Glava van 8:25 tot 14:45 was. 

Bij de meeste scholen heb je 3 jaar lang dezelfde leerkracht. Deze leerkracht geeft niet alle vakken. Er zijn veel vakleerkrachten, bijvoorbeeld voor houtbewerken, muziek, sport en handwerken . Vaak verdelen de leerkrachten vakken onderling waar ze goed in zijn. Dit verschilt per school.

Vanaf leerjaar 1, organiseert de school het vervoer van de leerlingen van en naar huis. Wonen de kinderen binnen 2 km van school dan lopen of fietsen ze zelf. Het schoolvervoer gebeurt dmv speciale schoolbusjes, het reguliere openbaar vervoer en soms zelfs met taxi's. Eigenlijk bepaalt waar je woont waar en hoe je naar school gaat. Dat is per gemeente geregeld. Lekker makkelijk, maar als je in de rimboe woont worden kinderen soms al om 7 uur opgehaald door een taxi.Wel iets om rekening mee te houden als je een huis koopt. Wil je dat je kind naar een andere school gaat dan moet je zelf de vervoerskosten betalen. 

Vanaf klas 7 gelden andere regels. Leerlingen reizen zelf met het openbaar vervoer naar school. Woon je verder dan 5 km van een bushalte, dan wordt je opgehaald thuis. Binnen die 5 km moet je zelf je kinderen naar de bushalte brengen voor het vervoer naar school. Komt het speciale vervoer voor iemand die verder dan 5 km woont bij jou voorbij, mag je kosteloos meereizen naar de bushalte of soms zelfs naar de school.

Kinderen kunnen toch zelf fietsen, hoor ik ons Hollanders zeggen. Dat is in Zweden wel even anders. Buiten veel meer sneeuw,ijs en donker in de winter zijn de wegen  van veel minder kwaliteit. Scheuren, gaten en soms veranderen wegen door regen in een soort riviertjes. Er zijn bijna geen fietspaden. Vaak fiets je langs een weg waar de auto's 100 mogen om over de bergachtige wegen nog maar niet te spreken. Goed voor je conditie, maar als het anders kan, graag.

Je kunt de schooltijd in drie delen verdelen. klas 1 t/m 3 waarin je langzamerhand aan school went met korte schooltijden en steeds meer vakken krijgt. In groep 3 krijgen de kinderen ook Engels.

In leerjaar 4 t/m 6 ga je meer uren naar school en zijn er allerlei extra vakken zoals in groep 6 huishoudkunde.

Na klas 6 gaan  de meeste kinderen naar een andere locatie voor de schooljaren 7 t/m 9. Deze jaren lijken erg op het voortgezet onderwijs in Nederland. Vakken zoals scheikunde, wiskunde, natuurkunde en de daarbij behorende vakleerkrachten. Het grote verschil is dat elke leerling dit traject volgt. Er is geen VMBO, havo, gymnasium, theoretische leerweg of hoe het ook heet in Nederland. De vakken worden vaak in verschillende niveaus in de klas aangeboden. Een groot verschil met Nederland is wel dat er altijd les is. Geen uitval of tussenuren. Als een leerkracht er niet is, geeft iemand anders les.

Hoe een leerling beoordeelt wordt, verschilt per school. Wel is elke school verplicht om een leerlingvolgsysteem bij te houden. In groep 3 en groep 6  is de school verplicht om een nationale proef (soort cito) af te nemen voor rekenen, Zweeds en Engels. Kinderen die een andere moedertaal hebben dan Zweeds kunnen een speciale test doen voor Zweeds. De leerkracht bepaalt of dit nodig is. Het verschilt per school hoe vaak ze verder buiten de wettelijke keren de proef af nemen.

Verder zijn er geen rapporten of cijfers. Wel zijn er voortgangsgesprekken over hoe je kind het doet. Wij vonden het zelf heel fijn dat de nationale proef echt vraag voor vraag werd doorgenomen. Zo kun je zien wat je kind niet begrijpt of dat het gewoon een foutje heeft gemaakt. Allemaal heel open en transparant. De kinderen gaan altijd mee naar voortgangsgesprekken en worden ook in het gesprek betrokken.

In het zesde leerjaar, het jaar waarin je 13 wordt, krijg je je Betyg. een officieel rapport waar er per vak je niveau wordt vermeld in A t/m F. A t/m E is voldoende en F onvoldoende. Het zesde leerjaar is wel bijzonder, bijna te vergelijken met groep 8 in Nederland. Veel dorpsscholen gaan tot het zesde leerjaar. Dit betekent dat de leerling daarna naar de grote stad moet ;-) , naar een nieuwe school. 

De laatste schooldag (ergens halverwege juni) is een speciale dag in Zweden. Vaak wordt een viering in de kerk gehouden met veel zingen. Er wordt officieel afscheid genomen van de leerlingen van klas 6 , die op hun beurt ook iets leuks doen voor de leerkrachten. De juffen komen in hun mooiste zomerjurken. Ook vloeit er menig traantje . Ikzelf was helemaal verbaasd hoe het ging en was er van onder de indruk. Mijn jongens ook.... en dat wil wat zeggen. Heel bijzonder en mooi. Het is de gewoonte dat je na de dienst buiten nog iedereen een kram,de zweedse variant van een knuffel, geeft en fijne vakantie wenst.  Bij velen is het traditie om na het hele circus taart te gaan eten of lunchen. De leerkrachten gaan vaak samen eten.

Zijn jullie er nog!?  Tot zover het technische gedeelte. Verder dan leerjaar 7 zijn wij ook nog niet. Alle leerlingen eten trouwens een warme maaltijd tussen de middag, ook Lief op haar schooltje. Stel je er niet teveel van voor. De ene keer eten ze wel en de andere keer vinden ze het niet te eten en komen als hongerige wolven thuis. Dan was er volgens de mannen rotte vis te eten, haha, dramatiek. 

Wat mij vooral opvalt is het verschil tussen de school in Glava en Oskarshamn. Glava is een echt dorpsschooltje met combinatieklassen van max. 18 leerlingen, waar veel in de natuur wordt ondernomen, je in de pauze een eland tegenkomt (of een adder), alle kinderen met elkaar spelen ookal liggen ze elkaar niet. Oskarshamn is dan al snel een echte stad met een stadse school. Spelen op een echt schoolplein, grote klassen en alles wat daar bij komt kijken.

Over het niveau van het onderwijs in Zweden wordt nog wel eens geklaagd door Nederlanders. Tja, wat zal ik daar van zeggen. Zweden is geen Nederland. Voor mijn gevoel doen ze in zweden minder krampachtig hun best om kinderen in een bepaald vakje/ schoolstramien te proppen. Wordt een kind in Nederland al gauw naar fysiotherapie, logopedie of een begeleider gestuurd (of nog erger in een rood groepje gestopt) om een bepaald niveau te halen, wordt hier meer naar de ontwikkeling van het kind gekeken. Dat komt vaak niet erg ambitieus over op de doorsnee Nederlander die echt kennisgericht opgevoed is. Mijn ervaring is dat alles goed af te stemmen is met de leerkracht. Alle scholen die we tot nu toe hebben meegemaakt zijn allemaal heel erg open en bereid om onze kinderen goed te begeleiden. Niet alleen in woorden, maar ook in daden. Bijvoorbeeld in extra begeleiding van de Zweedse taal , maar ook in het bieden van extra lesmateriaal, bijvoorbeeld wiskunde, waarmee onze mannen ver vooruit liggen.

Zelf moest ik wel even afkicken van het Nederlandse systeem. Het is heel raar als er opeens geen cijfers meer zijn die aangeven hoe jouw kind het doet op school. Had ik niet van mezelf verwacht. Eigenlijk is het een bevrijding. De leerkracht zegt dat het goed gaat. Je kind komt blij thuis. Punt. 

In veel Zweedse gemeenten zijn er voorbereidingsklassen/ scholen. Deze klassen zijn onstaan door de grote stroom vluchtelingen. Anderstalige kinderen tot en met 16 jaar krijgen er hun eerste Zweeds,voordat ze kunnen doorstromen naar het reguliere Zwwedse onderwijs. 

Ook onze jongens kwamen in deze klas terecht. Heel grappig, want de eerste week kenden ze net zoveel Arabische woordjes als Zweedse. Wij verhuisden naar Zweden toen de emigrantenstroom net op gang kwam en de jongens zaten in de eerste lichting. De klas was klein en er zaten ook Poolse en Spaanse kinderen. Hoe de situatie nu is, weet ik niet. De klassen zijn wel veel groter geworden door de grote stroom vluchtelingen en de families die zijn overgekomen. 

Na twee maanden in de speciale klas gingen de jongens naar het gewone onderwijs. Elke week kregen ze nog twee keer twee uur les in de speciale school. Alles in overleg met ons. Wij als ouders mochten elke keer aangeven wat ons het beste leek.  Arabische kinderen zitten soms wel een jaar in deze speciale klas. Het is echt wel andere koek voor hen om Zweeds te leren. Petje af voor die kinderen.

Als je nog geen P-nummer hebt in Zweden, kunnen je kinderen toch naar school. Volgensmij, pin me er niet op vast, heb je 6 maanden de tijd om een nummer te bemachtigen. Bij ons duurde het maarliefst 8 maanden!!!!! Nooit heb ik school er over gehoord, maar het is natuurlijk geen garantie voor een ander.

Pfieuw , wat een lap tekst, voor mijn doen. Tot slot nog dat onze kinderen vanaf dag 1 met veel plezier naar school gingen in Glava. Hier in Oskarshamn is het even wennen. Het is ook heel wat om een jaar later weer te verhuizen. Toch doen ze het super en ben ik trots op mijn kanjers. Niet door het zien van cijfertjes geproduceerd op school, maar door hun levenshouding en hun wil om er wat van te maken. Het is een fijn gevoel om vertrouwen te hebben in je kinderen dat het goed met ze komt, dat ze zich kunnen redden, waar ze ook wonen.

(opmerkingen of toevoegingen van in Zweden wonende Nederlanders zijn welkom om een completer plaatje te krijgen)

Sneeuw, sneeuw, sneeuw en filmavond.

Het is nog steeds wit en dat is leueueueuk. Sneeuwpret heet dat. Behalve op woensdag, toen zat de man ingesneeuwd ergens bij Stockholm. Dat hoort er dan ook bij. Net zoals je auto uitgraven en opwarmen voordat je weg moet. Reken daar maar een extra kwartier voor en effe snel ergens naartoe kun je wel vergeten. 

Zijn net alle paden en wegen schoon, komt in de verte de volgende lading al weer aan. Volgens de jongens kwam er fantastische sneeuw uit deze bui. Goede plak sneeuw voor sneeuwballen en een fort. Vooral zoonlief 2 is in de avond bekaf van het spelen in de sneeuw. Hij heeft alvast voor morgen een pyjama dag ingelast. Zal mij benieuwen hoe lang hij dat gaat volhouden.

Vanavond gaan we al met de luiigheid beginnen. Vrijdagavond is filmavond. Doordeweeks probeer ik schermtijd te beperken. Hou het echt in de gaten en laat de mannen ongeveer een uur hun eigen gang gaan met tablet of playstation.Het is dan extra leuk om een filmavond te hebben. Van tevoren bedenken we wat we gaan kijken. Het liefst een klassieker zoals, E.T. of Free Willy. Afhankelijk van wat we vinden op Netflix of youtube. Het valt niet altijd mee om iedereen het naar de zin te maken. Dat geeft niet, maar de regel is, samen kijken. Voor je het weet zit iedereen met een eigen scherm voor zijn neus. Regelmatig is er aan het begin van de film gemopper, vind ik niet leuk, saai. (Verwende blagen, denk ik dan, maar zeg het toch maar niet) Toch gebeurt het negen van de tien keer, dat de film leuk is achteraf. Super gezellig, zeker met wat lekkers te eten erbij. Een feestelijk begin van het weekend.

Iemand nog suggesties voor een leuke familie film?

Gewoon doorademen

Ze zijn er uit aan de overkant van de plas. Er was geen ontkomen aan het geschreeuw en gekrakeel de laatste tijd. De ene had dat gedaan, de ander deed zo. Alles was nauwgezet te volgen. Zelfs mijn kinderen kwamen zo nu en dan uit school met verhaaltjes over de verkiezingsstrijd. Politieke campagne bedrijven op het hoogste niveau (ik wou dat ik mijn toon kan laten weerklinken via de woorden, want die is in standje sarcastisch). De aanhangers van het ene kamp beweren dat de wereld vergaat als het andere kamp wint en vise versa. Laten we eerlijk zijn, zijn we niet allen gedoemd tot de ondergang? (kleine aantekening: de man is deze week van huis en biedt geen tegenwicht aan mijn doem scenario denken waar ik regelmatig in schiet. Volgende week zie ik het vast weer anders, de toekomst van de wereld)

Volgensmij kunnen we allemaal wel een beetje stilte gebruiken, verstilling, na al het gekrakeel en geschreeuw. Daarom van mij, voor jou, een linkje naar het volgende filmpje GUBBEN IN STUGAN . Gewoon helemaal uitkijken, niet vooruit spoelen en rustig in en uitademen. 

Zeeën van ruimte

Deze week gaat Lief voor het eerst naar de Forskola/ fritidshem, de Zweedse variant van kinderopvang, peuterspeelzaal en kleuterschool in 1.  Twee weken geleden ging ze al oefenen. De Zweden maken er echt een heel ritueel van. De eerste en tweede dag 2 uurtjes blijven met een ouder erbij, de derde dag alleen twee uurtjes, de vierde dag mag je met de warme lunch (om 11 uur!!!)ook blijven samen met je vader en moeder en dag vijf mag je het helemaal alleen proberen tot na de lunch. Alles kalm aan. Nu is lief al bijna 5, heeft twee oudere broers en is ondertussen wel uitgekeken op mama. Bij binnenkomst heeft ze me nog even nodig om haar spullen te dragen, maar daar blijft het dan wel bij. Na twee dagen voor piet snot in een hoekje te hebben gezeten, terwijl Lief haar eigen gang gaat, vonden de leidster het ook wel wat overdreven dat ik er was en hoefde ik de rest van het schema niet af te werken. Pfieuw. 

Wel was het grappig om te zien hoe ons dametje, dat is ze echt, met bazige kinderen om gaat. Zo zag ik dat een wat oudere grotere jongen haar paard afpakte waar ze net leuk boerderijtje mee aan het spelen was. Ojee, moet ik ingrijpen? Nee hoor, niets aan de hand. Mevrouw geeft hem zijn meest dodelijke blik, vermeld even in het Zweeds dat hij het ook gewoon kan vragen als hij met het paard wil spelen, draait hem de rug toe en gaat verder met boerderijtje spelen. De jongen kijkt verbaasd naar het paard, geeft hem terug en samen spelen ze verder. Daar kan ik nog wat van leren. Negatieve aandacht is immers ook aandacht.

Gelukkig houdt het dametje er nog wel van om even lekker onder mijn vest te kruipen.

Wat echt een verademing is, vergeleken bij hoe we het in Nederland gewend waren, is de ruimte voor de spullen van de kinderen. Geen klein gangetje waar jassen bij elkaar moeten worden gepropt of spullen in een veel te klein mandje.  Er is een echte zee van ruimte. Op onderstaande foto zie je de plek waar de winter overalls hangen van de kinderen. Ook heeft elk kind drie schapjes voor wanten, mutsen, knuffels en reserve kleding.  Bij binnenkomst is er nog een halletje, waar plek is voor de regenpakken en twee paar schoenen per kind!!!! Serieus, ik waan mij in de hemel. 

Wat een werk moet dat zijn om al die kinderen 3 keer per dag in alle kleding te hijsen. Dat was destijds bij onze oudste zoon de reden van het kinderdagverblijf om op sommige dagen niet buiten te gaan spelen. Toen dat ingevoerd werd, was de beslissing snel genomen om daar destijds weg te gaan. Wat een kul. Dat was 12 jaar geleden. Ik geloof dat de meeste kinderdagverblijven er tegenwoordig anders tegenover staan. In Zweden is in het algemeen de regel ;weer of geen weer, er wordt buiten gespeeld.  Voor dat aankleed gedoe is gelukkig een truc. De meeste kinderen hebben overalls, leggen die op de grond, kruipen er in en ritsen hem dicht. Laarzen kunnen ze ook zelf, op de grond zittend, aandoen. Dan hoeven de leidsters alleen nog de broeken over de laarzen te doen. 

Foto van vorig jaar, bij haar schooltje in Glava, demonstratie winterpak aantrekken.

Nu is natuurlijk de vraag; wat gaat Helena doen nu Lief 4 dagen naar het nieuwe schooltje gaat van negen tot drie?

Wat dachten jullie van heerlijk op mijn gemak blogstukjes typen.

(om eerlijk te zijn hou ik niet super veel tijd over. Dezelfde dagelijkse taken blijven. Deed ik ze eerst samen met Lief, doe ik ze nu alleen. Gaat wel wat sneller, dat wel, maar om nu te zeggen dat er zeeën van tijd extra zijn.......)

Huisje kijken, in de greppel belanden

Zondag gingen we een huisje kijken. Een super leuk huisje in het bos, met 3 Ha grond, loppis , B&B, er hoefde niet verbouwd te worden,in de buurt van Oskarshamn en binnen ons budget. Jippie!!!!! Eerst nog de winterbanden onder de auto. In Glava hadden we al sneeuw gehad die week, maar in Oskarhamn was het  gewoon regen dat de klok sloeg. De regel is een beetje van 1 november tot 1 mei winterbanden. Zondagochtend regende het voor de verandering eens. Het is absoluut geen pretje om in de stromende regen op je knieën in de prut te zitten, dus de banden werden in de loods van het werk van manlief verwisseld. Wel zo fijn.

Alles ging van zijn leien dakje. Na de lunch konden de man ik op weg naar het , voor ons gevoel, geweldige huisje. De kinderen bleven thuis. Die voelden er niets voor om in de regen en kou op een erf rond te dartelen. Prima, kwam ons wel goed uit. Even samen weg. dat gebeurt niet vaak.

Vlak voordat we weg gingen, ging de regen al een beetje over in natte sneeuw. Leuk! Hopelijk kunnen we snel sleeën. Inderdaad, hoe verder we van Oskarshamn af gingen, des te harder het ging sneeuwen.  Het bleef nog liggen ook. Wij blij dat de winterbanden er onder zaten!

Oeps. Winterbanden of niet, we belanden toch in de greppel. Gelukkig ging het met een slakkengang, het was spekglad. Arm autootje. Er stopte nog een auto om te helpen, die moesten we vervolgens ook aanduwen omdat hij niet wegkwam en bijna in de greppel aan de andere kant belande.

Ook was ik blij dat ik net voordat ik weg ging snel mijn winterjas van zolder had gepakt. Het was koud!!!!!! Let ook op mijn charmante laarzen. Ik hartje mijn rubber laarzen. Daar loop ik zelfs mee rond in de zomer onder mijn korte broek. Oke, niet in de stad, maar wel in het bos. Provinciaaltje past zich toch maar enigszins aan. We zijn al Tokkie genoeg in onze buurt.

Verderop aan de weg stond een huis. De man belde aan en vroeg of iemand ons uit de greppel kon trekken. De man des huizes grijnsde en haalde met plezier zijn 4-wheel-drive pick-up uit de schuur. Natuurlijk niet voordat hij zich in zijn  geheel fluoriserende werkoveral had gehesen, inclusief mega gehoorbeschermers. Geen halve maatregelen. We voelden ons ineens stadsmensen ipv het gebruikelijke boertje. Jammergenoeg is er geen foto of filmpje van het tafereel. Met veel lawaai en bombarie, trok de mega pick-up ons autootje uit de greppel. Even inspecteren... geen schrammetje, geen deukje, alles deed het nog. De meneer werd door ons duizend maal bedankt (tusen tack) en daar gingen we weer.

Wat was de weg naar het huisje mooi. Door het bos, hobbel de bobbel, slinger de slinger met heel veel sneeuw. Wauw! Eenmaal aangekomen en de auto geparkeerd kwam de eigenaresse ons melden dat het huis al verkocht was. Jammer. Het was ook bijna te mooi om waar te zijn. 

Dag huisje!

(foto van hemnet.se)

De terugweg vond ik toch een beetje eng. De man, die vond dat ik nu een beetje paniekerig zat te doen, vroeg hoe ik vorige winter in godsnaam in Glava ( lees hier of hier) had overleefd in mijn uppie. Geen idee. Ging vanzelf en daar ben ik best een beetje trots op. Laat de winter maar komen.

Ons uitzicht maandagochtend om 07:30. Lief is al druk in de weer met de slee. 

Huisje in het bos

Afgelopen week hadden de jongens herfstvakentie. Aangezien de laatste tijd het weer echt deprimerend pet was, leek het me heerlijk om er een paar dagen tussenuit te gaan. Eerder dacht ik nog dat je je makkelijker kon vermaken in de stad. Veel te doen of bezoeken, allemaal dichtbij. Het is wel grappig om te constateren dat dat voor ons als familie niet zo werkt. Afijn, ik belde met onze oud buurtjes in Glava of hun bungalow in het bos vrij was en of we een paar nachten mochten komen logeren. Hiep hoi, we waren meer dan welkom.

Wat was het heerlijk om weer even midden in het bos te zijn. Buiten lekker fikkie te stoken, te gillen en te rennen. Niet te vergeten moest er ook nog gevist worden in de verlaten hoger gelegen meertjes. Perfect weer voor snoeken. Het was wel bok koud en sochtens kraakte het gras onder onze voeten.

Een huisje zonder wifi en met weinig mobiel bereik, maar met een goed gevulde boeken en spelletjeskast.

Het was fijn!