Als je 7 km van alle voorzieningen woont, stap je al gauw in de auto. Zeker met een baby, een 5 jarige op een klein fietsje en een route door de polder waar het altijd lijkt te waaien. Voor de kinderen is het bijna vanzelfssprekende om voor elk wisse wasje in ons busje te springen. Begrijp me niet verkeerd, ik zou mijn busje niet willen missen, maar wat minder kan wel. Voordat Madeliefje er bij kwam probeerde ik altijd naar school te fietsen met de jongens. Door het slechte weer en de kleine meid is er dit jaar niet echt van gekomen. Tijd voor aktie.
Vanaf afgelopen vrijdag geldt; vakantie = fietsen.
Het leuke is dat we nu routes kunnen nemen waar we anders niet kunnen komen.
Echt opschieten doet het niet. Veel picknicken, veel speeltuinen, veel mooie plekjes en zelfs vissen onderweg. De fietskar is behoorlijk vol geladen. Maar wat geeft het, het is vakantie en we genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten