Kuch, hoest, nou dat weer!

Kijk, de lente komt eraan. Dikke plakken sneeuw glijden van de daken. Een leuk spelletje om hout te halen zonder iets in je nek te krijgen. Oplossing,de kinderen hout laten halen,niets aan de hand :-)

Ondanks de zon, meer licht en hogere temperaturen duurt de kwakkelwinter voor Lief nog wat langer. Kuchen, hoesten en een stem als Eucalypta de heks. Kortom weer verkouden. 

We trekken de kruidenpotten maar weer uit de kast. Salie aftreksel om te gorgelen tegen een zere keel, een gesneden ui naast het bed voor meer adem, een vlierbessen waterijsje om de algehele weerstand op te peppen, lauwe pepermunt of vlierbloesemthee om de koorts wat te temperen, een gesneden uitje in een doekje met een haarband achter het oor tegen de oorpijn. Het is maar goed dat we niet meer in de middeleeuwen leven, anders belande ik nog op de brandstapel.

Normaal staat er ook tijmhoning  op het menu bij kriebelhoest. Helaas, mijn pot met tijm is leeg. In een blad, wat ik van een buurvrouw leende, stond een huismiddeltje wat me wel wat leek. Honing met ui. Wat een goed idee, beide heeft iedereen altijd wel in huis. Niets zo vervelend bij een recept als je de ingredienten nog moet halen, zeker als je niet fit ben of een van je kinderen. Honing en ui dus.

Snij een ui aan stukken en voeg een aantal eetlepels honing toe. De honing was door de kou in huis bikkelhard. Geen probleem, dicht bij de kachel is het zo weer vloeibaar. Na ongeveer 12 uur zeven en je bent klaar. (tot die tijd geef je gewoon uit het mengsel dat staat te trekken).

Ondanks al mijn goede bedoelingen en ijverigheid weigert Lief de honing. Vol overtuiging en met een ongekende vastberadenheid wordt mij medegedeeld dat honing van de bijtjes is en dat wij dat hebben afgepakt, dat wil ze niet. Punt. 

Nou dat weer!

Lekker spelen in het zonnetje.