De eeuwige verbouwing

Twee jaar geleden schreef ik op mijn flickr pagina onder de titel  'Paradijsje':

Eigenlijk zou de titel ' eeuwige verbouwing' beter passen bij deze foto.
De helft van het huis op deze foto (rechterkant) is ons dak boven het hoofd. Behalve dat het tocht, lekt, alles scheef is, niets af is en dat het ook nog eens aan de kleine kant is, hoort dit huis bij ons paradijs op aarde.

De afgelopen twee jaar is er heel wat gebeurd, een nieuwe 'poeptank' waarvoor mijn mooie zijtuin moest wijken en het huilen stond mij toen nader dan het lachen,

Er werd een flink stuk aan ons huis gebouwd

Het oude woongedeelte werd compleet gestript en er kwam nieuwe bedrading want alles was aangevreten door ongedierte

De meer dan 30 jarige keuken werd weggehaald en gewoon weer gebruikt in het nieuwe gedeelte. We leefden 2 maanden zonder afvoer en ik vergat regelmatig de emmer te legen.

Heel wat keren werd er naar het afvalsorteerstation gereden met ons karretje

Samen met het Italiaanse houtfornuis Jessica kwam de Duitse Herman in ons leven.Natuurlijk laten wij graag mooie plaatjes van Jessica zien en prijzen haar voor ons warme huis en warme water.  De waarheid is echter dat zij hulp heeft van onze Duitse vriend Herman, een super geisoleerd vat met toeters en bellen.

Binnen en buiten werd er heel wat afgeschilderd

Meerdere bulten zand werden gestort

Heel wat metertjes werden er gestraat

en getrild (haha)

en dan hebben we het nog niet eens over het tuinwerk en de dieren.

Nu zul je denken dat we bijna klaar zijn. Uu fout! Dit weekend haalden we de hele nieuwe woonkeuken weer leeg voor een echte vloer ipv beton . Ik denk dat ons paradijsje een eeuwig project is van bloed, zweet en tranen. Toch schuilt er in elke klus een moment om nooit meer te vergeten en is er altijd tijd voor plezier.

Ach, zo slecht is een eeuwig project toch nog niet.