Pagina's

donderdag 8 september 2011

Verstekelingen in de snijbiet en pattison

Waar komen ze toch allemaal vandaan? Tijdens het plukken van de snijbiet had ik toch heel goed opgelet en alle slak-achtigen netjes ontweken.

 Klein, middel, groot, alle maten waren aanwezig. Ach, arme stakkers ze gingen regelrecht met de restjes snijbiet en pattison naar de kippen.

De smaak was er gelukkig niet minder om.
Spaghetti met roergebakken snijbiet (heel fijn gesneden samen met ui en knoflook) en pattison uit de oven.

Jonge pattison, een gourgette soort voor degene die het niet weet, kun je goed met schil en al eten. Wat oudere exemplaren smaken beter zonder, de dan hard geworden, schil.
Voor de pattisonschotel snij je de pattison in kleine stukjes en roerbakt ze even met ui, knoflook, peper en zout. Daarna kunnen ze in een ovenschaal  met tuinkruiden en kaas er over. Een klein kwartiertje in de oven tussen de 175-200C en klaar.

Tijdens het eten heb ik niemand horen kraken van een slakkenhuisje tussen de tanden. Waren de verstekelingen uiteindelijk toch allemaal gevonden.

2 opmerkingen:

  1. Ziet er lekker uit hoor! Zonder slakken dan ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mijn moeder waste de sla uit de tuin altijd de eerste keer met een schepje zout, zodat alles insecten kwamen bovendrijven. Niet echt diervriendelijk, maar wel efficient!

    BeantwoordenVerwijderen