Graven

Zoonlief nummertje 2 heeft een nieuwe hobby, graven. Niet zomaar graven, maar graven naar stenen of schatten zoals hij het zelf noemt. Die schatten moeten natuurlijk uiteindelijk allemaal mee naar binnen. Zo nu en dan kieper ik er weer een aantal naar buiten, als hij op school zit. Het lukt niet elke keer, dan mist hij opeens een steen uit zijn collectie, oeps.

 Soms kan ik hem niet vinden. Zit hij gewoon in zijn tunnel onder de rabarberplant. Stoere plant, want ondanks de tunnel groeit de rabarber gewoon door. Lief houdt toezicht op de graafwerkzaamheden en wast de stenen in een bak schoon. Jaja, rolverdeling zit er hier al snel in ;-)

Heerlijk lijkt me dat, graven en dolgelukkig zijn als je een steen tegenkomt. Niet zomaar blij, maar euforisch met een grote glimlach van oor tot oor. Dat het medicijn tegen chagrijnig zijn gewoon een stukje graven is. Ja, misschien ga ik dadelijk eerst naar de tunnel onder de rabarberplant. Om daarna met frisse tegenzin weer honderdduizend formulieren (die ik al eerder had ingevuld maar moet nu weer opnieuw omdat de situatie ietsiepietsie gewijzigd is) in te vullen. Dat ga ik doen, ik ga een stukkie graven.