Pagina's

vrijdag 13 februari 2015

Aan de wandel

Aan de wandel met dametje Kitty langs de blikjesberm. Jeetje, wat is de berm langs onze weg bezaaid met blikjes. Het wordt weer tijd voor een opruim actie (of gewoon 2 maanden wachten dan is er geen blikje meer te zien door het fluitekruid).

Als ik zo langs mijn weggetje wandel kan ik er niet onderuit, de industrie rukt op. Aan het einde van onze straat (3 km lang met 11 huishoudens) herrijst het grootste datacentrum van Europa en is het grootste kassengebied van Nederland in ontwikkeling. Oja, aan de overkant van het water  is een heus industrieterrein(tje) gepland en de windmolens in de buurt worden allemaal opgeschaald tot mega-turbines. De 8 km naar school rijden we tegenwoordig niet meer door een polderlandschap maar over een uitgestrekt industrieterrein met hier en daar nog een akker.


Het licht hoeft in ieder geval niet meer aan  als ik naar de WC ga .
Lang leve de vooruitgang.

Zo nu en dan slaat de twijfel toe, waarom wonen we nog hier, op die plek die midden in een gebied van verandering ligt? Tientallen keren zette ik alles al op een rijtje, voors en tegens, wat willen we eigenlijk, wat willen we in de toekomst? Heel moeilijk. Normaal gesproken zijn wij van 'go with the flow', we zien wel wat het leven ons brengt.
Het zal wel aan de leeftijd liggen  ( zou het dan toch een 40tigers gedoe zijn), maar nu heb ik het gevoel dat ik zelf keuzes moet maken. Verwarrend.

Totdat we er uit zijn of tot de rust terug is in mijn hoofd blijven we wandelingen maken langs de weg en richt ik mijn ogen op het moois dat er ook nog is.

(door de mist zie je het datacentrum bijna niet in de verte, haha)



8 opmerkingen:

  1. Ai...dat lijkt me erg *piep* om je landelijke omgeving zo te zien veranderen in een industrie achtige omgeving... begrijpelijk dat je dat bezig houdt, toch!! Het is ook bijna een gedwongen keus in dit geval...
    Prachtig, die laatste foto!
    Ik wens je een rustig hoofd! ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Vlakbij ons oude huis, bij Dinteloord maakten ze ook al van die enorme (ENORME) kassensteden. Vreselijk. Ik vond het heel gek om in NL echt de gordijnen weer dicht te moeten trekken met al dat licht. Nu is het hier ook soms licht maar dat komt omdat er dan een maan en tienduizenden sterren aan de hemel staan de schijnen. Die bekijk ik graag vanuit mijn bed :)
    Ik weet ook nog dat ik heel vroeger met mijn oma in Rhoon door de polders liep. En naar huis reden we langs molens en hier en daar een durpke. Nu is het één groot distributiepark / autoverkoophal / vinexwijk / winkelcentrum. Erg verdrietig. Gelukkig zijn er nog plekken waar dat niet gebeurt, zodat je kunt ademen. Al moet je ze steeds meer met een vergrootglas zoeken.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat begrijp ik je verwarring goed! Ons land wordt te klein met aaaaaal die mensen en hun zogenaamde vooruitgang. Alles en iedereen komt naar het noorden omdat hier nog de ruimte is, maar ja; hoe lang nog?
    Dan zijn die blikjes bijna prettig, want als je ze op ruimt is het weg. Met die industrie is dat wat ingewikkelder. Ook ik vind het prettig om eens in de zoveel tijd met kruiwagen en vuilniszakken de berm schoon te maken. Hoef ik me dáár tenminste niet meer aan te irriteren.
    Ik wens je wijsheid toe bij je besluiten.
    Dag Hannah

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ha, ik begrijp goed wat je bedoelt. Wij willen niet op een volgebouwde plek wonen ( nu nog niet maar over 5 jaar mag er industrie tegenover ons huis gebouwd worden). Dit is een huurhuis, dus wat dat betreft zijn we ongebonden. Maar waar we een huis zouden willen kopen? Geen idee.. Overal slibt het langzaam maar zeker vol (zo lijkt het in ieder geval). En wil je een beetje buitenaf kunnen wonen in deze regio dan betaal je je blauw. Dus dan richting Groningen, of richting het oosten des lands. Of toch de grens over..? Richting het noorden? Naar de lichte zomers en de donkere winters? En dus zijn we vorige maand naar de Scandinavië beurs geweest. En ja, dan gaat het natuurlijk nog meer kriebelen ( bij ons iig wel..). Maar 't wel een flinke keuze, om te gaan emigreren. Aan de ene kant familie, vrienden, zekerheid,.... Aan de andere kant: ik wil geen spijt hebben dat we het nooit geprobeerd hebben als ik 60+ ben. En zo nog veeeeeeel meer afwegingen.. Sja.. Wat weegt zwaarder.. T zal nog wel een tijd duren denk ik voor we er over uit zijn ;-)
    Sterkte ermee! Ik hoop dat jullie een goede beslissing kunnen maken.
    Groetjes Marike

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Tja... dat veertigers-gedoe hé? Kan er inmiddels ook (net) over mee praten ;o)

    Maar ik begrijp je dilemma, jullie gedachtegang. Het moet verschrikkelijk vervelend zijn je mooie schone omgeving zo te zien veranderen. Wat doe je er aan?

    Ik hoop dat jullie voorlopig nog veel van de goede dingen kunnen blijven waarnemen.

    P.S. Al eens van een 'blikvanger' langs de weg gehoord?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. O wat moeilijk ... heb je zo'n mooi plekje ... jaja dat computergebruik van ons dat heeft heel wat gevolgen. Zo jammer dat mooie polders het moeten ontgelden. En wat is er tegen een ander mooi rustig plekje zoeken? of zitten de kinderen al op school enzo? Heel veel succes met beslissen!

    BeantwoordenVerwijderen