Huisje kijken, in de greppel belanden

Zondag gingen we een huisje kijken. Een super leuk huisje in het bos, met 3 Ha grond, loppis , B&B, er hoefde niet verbouwd te worden,in de buurt van Oskarshamn en binnen ons budget. Jippie!!!!! Eerst nog de winterbanden onder de auto. In Glava hadden we al sneeuw gehad die week, maar in Oskarhamn was het  gewoon regen dat de klok sloeg. De regel is een beetje van 1 november tot 1 mei winterbanden. Zondagochtend regende het voor de verandering eens. Het is absoluut geen pretje om in de stromende regen op je knieën in de prut te zitten, dus de banden werden in de loods van het werk van manlief verwisseld. Wel zo fijn.

Alles ging van zijn leien dakje. Na de lunch konden de man ik op weg naar het , voor ons gevoel, geweldige huisje. De kinderen bleven thuis. Die voelden er niets voor om in de regen en kou op een erf rond te dartelen. Prima, kwam ons wel goed uit. Even samen weg. dat gebeurt niet vaak.

Vlak voordat we weg gingen, ging de regen al een beetje over in natte sneeuw. Leuk! Hopelijk kunnen we snel sleeën. Inderdaad, hoe verder we van Oskarshamn af gingen, des te harder het ging sneeuwen.  Het bleef nog liggen ook. Wij blij dat de winterbanden er onder zaten!

Oeps. Winterbanden of niet, we belanden toch in de greppel. Gelukkig ging het met een slakkengang, het was spekglad. Arm autootje. Er stopte nog een auto om te helpen, die moesten we vervolgens ook aanduwen omdat hij niet wegkwam en bijna in de greppel aan de andere kant belande.

Ook was ik blij dat ik net voordat ik weg ging snel mijn winterjas van zolder had gepakt. Het was koud!!!!!! Let ook op mijn charmante laarzen. Ik hartje mijn rubber laarzen. Daar loop ik zelfs mee rond in de zomer onder mijn korte broek. Oke, niet in de stad, maar wel in het bos. Provinciaaltje past zich toch maar enigszins aan. We zijn al Tokkie genoeg in onze buurt.

Verderop aan de weg stond een huis. De man belde aan en vroeg of iemand ons uit de greppel kon trekken. De man des huizes grijnsde en haalde met plezier zijn 4-wheel-drive pick-up uit de schuur. Natuurlijk niet voordat hij zich in zijn  geheel fluoriserende werkoveral had gehesen, inclusief mega gehoorbeschermers. Geen halve maatregelen. We voelden ons ineens stadsmensen ipv het gebruikelijke boertje. Jammergenoeg is er geen foto of filmpje van het tafereel. Met veel lawaai en bombarie, trok de mega pick-up ons autootje uit de greppel. Even inspecteren... geen schrammetje, geen deukje, alles deed het nog. De meneer werd door ons duizend maal bedankt (tusen tack) en daar gingen we weer.

Wat was de weg naar het huisje mooi. Door het bos, hobbel de bobbel, slinger de slinger met heel veel sneeuw. Wauw! Eenmaal aangekomen en de auto geparkeerd kwam de eigenaresse ons melden dat het huis al verkocht was. Jammer. Het was ook bijna te mooi om waar te zijn. 

Dag huisje!

(foto van hemnet.se)

De terugweg vond ik toch een beetje eng. De man, die vond dat ik nu een beetje paniekerig zat te doen, vroeg hoe ik vorige winter in godsnaam in Glava ( lees hier of hier) had overleefd in mijn uppie. Geen idee. Ging vanzelf en daar ben ik best een beetje trots op. Laat de winter maar komen.

Ons uitzicht maandagochtend om 07:30. Lief is al druk in de weer met de slee.