Zeeën van ruimte

Deze week gaat Lief voor het eerst naar de Forskola/ fritidshem, de Zweedse variant van kinderopvang, peuterspeelzaal en kleuterschool in 1.  Twee weken geleden ging ze al oefenen. De Zweden maken er echt een heel ritueel van. De eerste en tweede dag 2 uurtjes blijven met een ouder erbij, de derde dag alleen twee uurtjes, de vierde dag mag je met de warme lunch (om 11 uur!!!)ook blijven samen met je vader en moeder en dag vijf mag je het helemaal alleen proberen tot na de lunch. Alles kalm aan. Nu is lief al bijna 5, heeft twee oudere broers en is ondertussen wel uitgekeken op mama. Bij binnenkomst heeft ze me nog even nodig om haar spullen te dragen, maar daar blijft het dan wel bij. Na twee dagen voor piet snot in een hoekje te hebben gezeten, terwijl Lief haar eigen gang gaat, vonden de leidster het ook wel wat overdreven dat ik er was en hoefde ik de rest van het schema niet af te werken. Pfieuw. 

Wel was het grappig om te zien hoe ons dametje, dat is ze echt, met bazige kinderen om gaat. Zo zag ik dat een wat oudere grotere jongen haar paard afpakte waar ze net leuk boerderijtje mee aan het spelen was. Ojee, moet ik ingrijpen? Nee hoor, niets aan de hand. Mevrouw geeft hem zijn meest dodelijke blik, vermeld even in het Zweeds dat hij het ook gewoon kan vragen als hij met het paard wil spelen, draait hem de rug toe en gaat verder met boerderijtje spelen. De jongen kijkt verbaasd naar het paard, geeft hem terug en samen spelen ze verder. Daar kan ik nog wat van leren. Negatieve aandacht is immers ook aandacht.

Gelukkig houdt het dametje er nog wel van om even lekker onder mijn vest te kruipen.

Wat echt een verademing is, vergeleken bij hoe we het in Nederland gewend waren, is de ruimte voor de spullen van de kinderen. Geen klein gangetje waar jassen bij elkaar moeten worden gepropt of spullen in een veel te klein mandje.  Er is een echte zee van ruimte. Op onderstaande foto zie je de plek waar de winter overalls hangen van de kinderen. Ook heeft elk kind drie schapjes voor wanten, mutsen, knuffels en reserve kleding.  Bij binnenkomst is er nog een halletje, waar plek is voor de regenpakken en twee paar schoenen per kind!!!! Serieus, ik waan mij in de hemel. 

Wat een werk moet dat zijn om al die kinderen 3 keer per dag in alle kleding te hijsen. Dat was destijds bij onze oudste zoon de reden van het kinderdagverblijf om op sommige dagen niet buiten te gaan spelen. Toen dat ingevoerd werd, was de beslissing snel genomen om daar destijds weg te gaan. Wat een kul. Dat was 12 jaar geleden. Ik geloof dat de meeste kinderdagverblijven er tegenwoordig anders tegenover staan. In Zweden is in het algemeen de regel ;weer of geen weer, er wordt buiten gespeeld.  Voor dat aankleed gedoe is gelukkig een truc. De meeste kinderen hebben overalls, leggen die op de grond, kruipen er in en ritsen hem dicht. Laarzen kunnen ze ook zelf, op de grond zittend, aandoen. Dan hoeven de leidsters alleen nog de broeken over de laarzen te doen. 

Foto van vorig jaar, bij haar schooltje in Glava, demonstratie winterpak aantrekken.

Nu is natuurlijk de vraag; wat gaat Helena doen nu Lief 4 dagen naar het nieuwe schooltje gaat van negen tot drie?

Wat dachten jullie van heerlijk op mijn gemak blogstukjes typen.

(om eerlijk te zijn hou ik niet super veel tijd over. Dezelfde dagelijkse taken blijven. Deed ik ze eerst samen met Lief, doe ik ze nu alleen. Gaat wel wat sneller, dat wel, maar om nu te zeggen dat er zeeën van tijd extra zijn.......)