Vlierbessen

Het is toch wat, zit ik dit jaar weer zonder vlierbessen! Er zijn natuurlijk ergere dingen, ik weet, maar zelfgemaakte hoestbonbons en siroop van vlierbessen zijn wel een hele fijne aanvulling voor ons medicijnkastje. 

Na een verhuizing is het elke keer weer opnieuw uitzoeken, waar je wat kunt vinden. Dit geldt niet alleen voor winkels, tandarts, huisarts, enz. maar ook voor de planten, bloemen, bessen en paddestoelen die ik wil verzamelen. Het kost tijd voor je je omgeving goed kent. Waar kan ik veilig plukken, dat is nog best een kunst.

Vlierbessen dus..... ik loop me al weken suf te zoeken. Nu weet ik drie plekken; bij mijn oude buurtjes in de tuin, bij het leistenen museum in het dorp en op de begraafplaats een dorp verderop. 

Mijn oude buurtjes hebben zelf hun bessen al geplukt, de struiken bij het museum zijn vorige week gesnoeid, blijft dus over, de begraafplaats. Mijn kinderen gruwelen hier van. Je gaat toch niets plukken op de begraafplaats? Een heel klein beetje maar? Zit vast extra voeding bij, grap ik nog. Nee.

Toch trekt dat dan, die plek, met vlierbessen. Totdat Lief en ik voorbij rijden tijens ons wekelijkse boodschappenrondje in de stad. Voordat we er erg in hebben (ahum), staat de auto op de parkeerplaats, zoekt Lief kastanjes en pluk ik.........

De jongens zijn me vast dankbaar als straks de kucherietes weer uitbreekt. Een beetje extra voeding doet vast wonderen.


Voor een vlierbessen promotie praatje en een simpel recept Klikkerdeklik