Pagina's

donderdag 21 december 2017

Wat eten we?


Een van de meeste gestelde vragen in huis is `Wat eten we?' en `Wat is het toetje?'.  De vragen op zich zijn geen probleem en beantwoord ik met liefde. Na een dag school zou ik ook trek hebben en willen weten wat de pot schaft. Wat is dan het probleem? Het geheugen van mijn kinderen laat nogal te wensen over. In ieder geval wat betreft bepaalde zaken, als ik zeg dat er snoep in huis is vergeet niemand dat . Wat is nou het geval,de vraag wordt gesteld, ik geef antwoord en 10 minuten later........ 'wat eten we ook alweer?'. Laat ik niet al te moeilijk doen en rustig nogmaals antwoorden, schouderklopje voor mijzelf. Een half uur later......'wat eten we?' en vervolgens weer een half uur later als de tafel is gedekt en het eten in de pan ligt.... 'wat eten we?'. Grrrrrr.....het wordt me ook niet makkelijk gemaakt om vriendelijk te blijven .Vaak antwoord ik na de tweede keer helemaal niet meer.  Het tenenkrommende is dat alle drie mijn kinderen hier een handje van hebben (en hun vader soms ook, maar die is er alleen in het weekend, pfieuw. Elk nadeel heeft zijn voordeel ).

Voor bijna elk probleem is er natuurlijk een oplossing, zie de foto hier onder. Dat ik dat niet eerder heb bedacht. Lief, de jongste kan nog niet lezen, misschien moet ik er maar tekeningetjes bij maken. Ook nog eens leuk om te doen.
De dagen kunnen onderling nog veranderen. Soms heb je geen zin in stampot of zijn er restjes dat alles doorschuift. We zijn wel flexibel, gelukkig wel.
Meestal maak ik op dinsdag een weekmenu, zodat we op woensdag,onze boodschappendag in de stad, bijna alles kunnen kopen. Iets vergeten is geen probleem. De ieniemienie supermarkt is op loopafstand. Daar zijn alle basisboodschappen te krijgen, maar de keuze in groente en fruit is nogal beperkt. De boodschappendag is ook nog eens heel gezellig. Lief is op woensdag altijd thuis en we maken er een echt uitstapje van inclusief bezoek aan de bibliotheek en een broodje eten in het park.

Bijkomend voordeel is dat het woensdagochtend lekker rustig is in de winkels. Mijn verbazing was gisteren dus groot toen er geen plek was op de parkeerplaats en de boodschappenkarretjes allemaal bezet. WTF?! 
Oja, het is bijna kerst....

5 opmerkingen:

  1. Haha, nu je dit schrijft herinner ik me dat ik me hier ook aan bezondigde als kind. Ik vroeg het ook weleens meerdere malen. Wat was blijven hangen was of het vies, redelijk of lekker was, maar niet meer precies wat. Inmiddels moet ik soms zelf heel hard nadenken wat ik gisteren ook alweer at ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Haha, wat zal mijn moeder zich herkennen in wat jij schrijft ;-p

    BeantwoordenVerwijderen
  3. zo leuk om jullie ervaringen te lezen! God Jul!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Haha dat is een veelgestelde vraag: Wat eten we? Hier ook maar niet zo vaak als bij jou :). Fijne feestdagen. groetjes Sandra

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zo groot als ze zijn vragen ze ook Mam wat eten we. Ik weet dat mijn moeder als we dat vroegen weleens zei , hussen met je neus ertussen .Ik denk dat menigeen die hoorde.


    Fijne dagen en een mooi 2018. Gr Henriette
    www.onsleveninroemenie.blogspot.ro

    BeantwoordenVerwijderen